تفاوت های عمده بین مردان و زنان در مورد فیزیولوژی روابط زناشویی و جنسی

برخلاف اختلال های جنسی در مردان که تا حدودی در رسانه ها به آن پرداخته می شود، تقریبا در مورد مشکلات زناشویی در زنان سکوت کامل حکمفرماست، در حالی که شیوع اختلالات جنسی در زنان هم بالاست و این مسأله یکی از عوامل مهم اختلافات همسران و حتی عامل جدایی است. در عین حال باید توجه داشت تفاوت های عمده ای در فیزیولوژی جنسی میان زنان و مردان وجود دارد...

پرونده های متعدد جدایی از طرف پزشکی قانونی یا دادگاه به دلیل وجود مشکلات زناشویی برای اظهارنظر ارجاع داده می شوند. خیلی وقت ها زوج ها پس از گذشت چند سال از زندگی مشترک، هنوز رابطه زناشویی موفقی نداشته اند (ازدواج به وصال نرسیده). متاسفانه طرح موضوع مشکلات جنسی به خصوص مشکلات زنان به شکل تابو درآمده است و در بسیاری از موارد، نه بیمار و نه پزشک، جرات صحبت در این مورد را ندارند و اگر بیمار پس از تحمل فشارهای روانی زیاد هم بخواهد مشکل خود را بیان کند یا پزشک در مورد وجود چنین مشکلی بپرسد، باید دنبال کلمه های مناسبی بگردند که در بسیاری از موارد دشوار است.

● تفاوت های پنج گانه

تفاوت های عمده ای بین مردان و زنان در مورد فیزیولوژی روابط زناشویی وجود دارد:

تفاوت اول: اولین مرحله در یک رابطه زناشویی موفق، ایجاد حس «برانگیختگی» است. این برانگیختگی در مردان آسان و از راه های متعددی ایجاد می شود ولی در زنان بسیار پیچیده است و به راحتی به وجود نمی آید. برخلاف آقایان، ایجاد حس برانگیختگی در زنان، به یک رابطه خوب عاطفی با همسر نیاز دارد و فاقد آن، این حس هرگز برانگیخته نخواهد شد یا اگر ایجاد شود هم به ارضای جنسی منتهی نمی شود یا خیلی زود از بین می رود.

تفاوت دوم: مدت زمان رسیدن به ارضای جنسی و ملزومات آن در زنان و مردان کاملا متفاوت است. مردان گاهی در عرض چند ثانیه یا حداکثر چند دقیقه به ارضای جنسی (انزال) می رسند، ولی زنان برای رسیدن به ارگاسم به زمان طولانی تری (معمولا ۱۰ دقیقه یا بیشتر) نیاز دارند. برخلاف آقایان، زنان برای رسیدن به ارگاسم به محرک های دیگری نیز نیازمندند. یعنی اگر تمام شرایط مهیا باشد، برای رسیدن به ارضای جنسی در یک زن، حدود ۲۰ دقیقه زمان لازم است که این زمان می تواند در افراد مختلف متغیر باشد.

تفاوت سوم: مردان پس از انزال، بلافاصله نمی توانند دوباره رابطه برقرار کنند و مدت زمانی لازم است تا مجددا توانایی برقراری رابطه را پیدا کنند. این زمان با توجه به سن مرد، از چند دقیقه تا چند ساعت و حتی روز متغیر است. مدت زمانی را که مرد قابل تحریک نیست «زمان تحریک ناپذیری» می گویند. در زنان این زمان معنا ندارد و در یک بار رابطه زناشویی، می توانند حتی چند بار به ارضای جنسی برسند.

تفاوت چهارم: با افزایش سن، پدیده «یائسگی» در زنان اتفاق می افتد و دلیل قطع ترشح هورمون های مترشحه از تخمدان، تغییرات عمده در دستگاه تناسلی و بدن آنها به وجود می آید. این تغییرات تمایلات و توانایی زنان را از بین نمی برد، بلکه پدیده طبیعی ای در زندگی است که روش برخورد مخصوص به خود را دارد. حدود ۷۰ درصد مردان نیز با بالا رفتن سن، میزان هورمون های مردانه کاسته می شود که به آن «یائسگی مردانه» می گویند.

تفاوت پنجم: برخلاف مردان که دستگاه تناسلی آنها تا آخر عمر فاقد تغییر باقی می ماند، دستگاه تناسلی زنان در طول زندگی ممکن است دچار تغییرات عمده ای شود؛ گاهی قطع هورمون ها در زمان یائسگی، اختلال های آناتومیک مادرزادی و زایمان های مشکل و متعدد، تغییرات زیادی در دستگاه تناسلی ایجاد می کند.